Viti pandemik ka qenë veçanërisht i v ështirë për Kubën. Ishulli i v arur nga importi iste g oditur tashmë nga s anksionet e administratës Trump dhe nga një humbje e naftës nga Venezuela kur koronavirusi s hkatërroi turizmin. Ekonomia u zhyt 11 për qind vitin e kaluar, dhe v ështirësitë dhe mungesat po i bëjnë shumë kubanë të kujtojnë “periudhën e veçantë” të privimit e kstrem pasi subvencionet sovjetike u zhdukën në vitet 1990. Në atë kohë, kubanët mësuan të improvizonin me më pak, për shembull, duke bërë një “biftek” nga lëkura e grejpfrutit të skuqur.
Tani, gropa e ripërtërirë ekonomike është një faktor që gjeneron një spiral p rotestash kundër qeverisë. José Daniel Ferrer, lideri më i shquar i opozitës në ishull dhe kreu i Bashkimit Patriotik të Kubës, i njohur si UNPACU, ishte përpjekur të shpërndante ushqim dhe ilaçe për nevojtarët nga selia e grupit të tij dhe shtëpia e tij në Santiago de Kuba. Z. Ferrer, i cili v uajti një periudhë të mundimshme në b urgjet e Kubës në 2019, ishte gjithashtu midis të b urgosurve për mospajtim në arr estimet e vitit 2003 të “Pranverës së Zezë”, të pasuesve të Oswaldo Payá, nismëtar të Projektit Varela, një iniciativë qytetare që kërkonte referendum për demokracinë në Kubë. Z. Payá u v ra në një a ksident të dyshimtë me makinë në 2012, dhe z. Ferrer është bashkuar me vajzën e z. Payá, Rosa María Payá, në lëvizjen Cuba Decide, duke kërkuar ndryshime demokratike, transmeton lexo.com.al.
Z. Ferrer e kishte kthyer selinë e UNPACU në një bankë ushqimore dhe klinikë mjekësore për rreth 200 banorë, të cilët u n gacmuan dhe u morën në pyetje nga sigurimi i shtetit ndërsa përdornin strukturën. Më 20 mars, z. Ferrer dhe rreth 60 aktivistë të UNPACU, dhe disa të tjerë, hynë në një g revë urie, e cila është ende duke vazhduar nga 39 prej tyre në ishull dhe pesë jashtë vendit, për të p rotestuar ndaj ndërhyrjeve dhe, në përgjithësi, ndaj diktaturës prej gjashtë dekadash të vjetër, të themeluar nga Fidel Castro dhe të ndikuar ende nga vëllai i tij Raúl. Forcat e sigurisë kanë ndërprerë komunikimet me zyrën e UNPACU dhe e kanë rrethuar atë.
Ishulli ka parë muaj të tërë me p rotesta. Nëntorin e kaluar, qeveria g oditi veprimtaritë e një kolektivi artistësh, Lëvizja San Isidro, anëtarët e së cilës guxuan të flisnin kundër arr estimit të njërit prej tyre. Pastaj në shkurt, u regjistrua një himn p roteste i krijuar nga një bashkëpunim midis muzikantëve në ishull dhe në Miami që u bë viral. “Patria y Vida”, ose Homeland and Life, një t allje ndaj britmës së famshme të Fidel Castro “Patria o Muerte”, është a shpërsisht k ritike ndaj r egjimit. “Nuk ka më g ënjeshtra, populli im kërkon liri, nuk ka më doktrina” deklaron lirika, ndërsa në kor thuhet se “ka mbaruar”. Videoja ka 4.2 milion shikime në YouTube dhe po shpërndahej në flash drives në ishull. Ajo u prit me një breshëri s ulmesh nga media shtetërore kubane. Ajo preku disa korde të ndjeshme, transmeton lexo.com.al.
Udhëheqësit aktualë të Kubës duhet ta shohin g revën e urisë së z. Ferrer jo si një k ërcënim, por si një simptomë e një k rize më të thellë, si ekonomike ashtu edhe politike. Ata nuk e kanë toleruar kurrë mospajtimin, por nuk janë në gjendje ta shuajnë atë. Nëse i përmbahen mënyrave të vjetra – një ekonomi socialiste e planifikuar nga qendra dhe një shtet a utoritar, njëpartiak – ishulli do të zhytet më thellë në d ëshpërim./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
