Nga Elisabeth Braw/ Një prodhues finlandez i letrës dhe tulit nuk është vendi i parë që do të shikonit për të përcaktuar të ardhmen e përballjes së Kinës në p ërshkallëzimin e shpejtë me Perëndimin. E megjithatë, vendimi nga gjigandi i pyjeve Stora Enso këtë muaj për të ndaluar prodhimin e tulit të drurit është ilustrues i p resionit që ndërmarrjet në të gjithë botën po përballen ndërsa s hqetësimi i publikut rritet për s hkeljet e të drejtave të njeriut në rajonin kinez të Xinjiang. Ndoshta me mençuri, duke pasur parasysh prirjen e Pekinit për h akmarrje, Stora Enso nuk e përshkroi atë që e shtyu për të ndërmarrë hapin. Por lëvizja erdhi menjëherë pasi South China Morning Post njoftoi se kompania finlandeze ishte një furnizues i madh i tulit që përdorej në industrinë masive të tekstilit në Xinjiang – e cila është ak uzuar për përdorimin e punës së s kllevërve.
Vendimi i Stora Enso është ilustrues se si formësohet llogaria e korporatave në lidhje me Kinën. Pas dekadash në të cilat kompanitë kishin më shumë f rikë se do të mbyllen nga një nga tregjet më të mëdha në botë, firmat perëndimore kanë filluar të kuptojnë se edhe lidhja më e dobët me “k ampet e riedukimit” të Xinjiang mund të jetë t oksike për reputacionin e tyre (mbani mend intervistën shumë të vlefshme të CEO të Volkswagen në Kinë me BBC?). Ndërsa kompanitë peshojnë rre zikun për të bërë biznes me Pekinin, është një bast i sigurt që shumë më tepër do të bëjnë njëlloj si Stora Enso dhe do të largohen. L ufta e Pekinit nuk po ndihmon kauzën e tij – pasi b ojkotet e or kestruara kundër madje edhe kr itikëve të saj më të butë, paraqesin edhe një rr ezik tjetër të paparashikueshëm në fund të fundit. Muajin e kaluar, s hpërtheu në mediat sociale kineze një fushatë që bënte thirrje për b ojkotimin e H&M. Në të njëjtën kohë, kompania suedeze u hoq nga faqet e tregtisë elektronike kineze. Kr imi i saj: përmendja e saj, në vitin 2020, se ishte e shqetësuar për të drejtat e njeriut në Xinjiang, transmeton lexo.com.al.
Shpejt pronarët filluan të mbyllnin dyqanet e H&M, ndërsa një zyrtar paralajmëroi se zinxhiri nuk do të bënte më para në Kinë. Nike është subjekt i një b ojkoti të ngjashëm – disi ir onik, duke marrë parasysh se ka lobuar në Kongresin Amerikan të mos miratojë legjislacionin që synon uljen e punës së detyruar të ujgurëve në zinxhirët e furnizimit të SHBA – ashtu siç është edhe marka luksoze britanike Burberry. Të tre markat kanë parë rënien e çmimit të aksioneve. Kjo i vë kompanitë në një situatë të paqëndrueshme. Kapitulloni para pr esionit kinez dhe përballuni me z emërimin e konsumatorëve perëndimorë. Ose flisni kundër s hkeljeve të të drejtave të njeriut dhe rre zikoni të h akmerreni nga Pekini. Edhe për drejtuesit e ndërmarrjeve që janë të bindur se nuk kanë skllevër në punë në zinxhirin e tyre të furnizimit, thjesht qëndrimi në Kinë vjen me rr ezikun e reputacionit dhe ekspozimit ndaj k apriçove të qeverisë kineze.
Në fund të vitit të kaluar, për shembull, doli që CEO i Ericsson, Börje Ekholm, i ishte lutur qeverisë suedeze të anulonte ndalimin e përdorimit të produkteve Huawei për rrjetet 5G të vendit. Arsyeja: pr esioni nga Pekini mbi Ericsson, e cila gjeneron rreth 1 për qind të të ardhurave të saj në Suedi krahasuar me 10 për qind në Kinë. Të jemi të qartë, tërheqja nga Kina do të ketë një kosto. Ajo jo vetëm që mund të mburret me një treg të jashtëzakonshëm, në rritje të konsumit, por ajo përbën edhe 28 për qind të prodhimit botëror – më shumë sesa Shtetet e Bashkuara, Japonia dhe Gjermania së bashku. Pavarësisht nëse një kompani prodhon ose shet në Kinë, do të jetë e vështirë të zvogëlohet mbështetja pa ulur gjithashtu të ardhurat, transmeton lexo.com.al.
Por të ardhurat nuk janë përgjegjësia e vetme e drejtuesve: Edhe më të rëndësishme janë çmimet e aksioneve – dhe këto mund të ndikohen jo vetëm nga financat, por edhe nga elementë si reputacioni i korporatës, pozicioni publik dhe rr eziku i ndërhyrjes së qeverisë. Aksionarët do të durojnë një ose dy ulje në çmimet e aksioneve kur s hpërthen ze mërimi kinez ose kur konsumatorët perëndimorë votojnë përmes kuletave të tyre, por jo nëse kjo fillon të ndodhë rregullisht. Mbi të gjitha, aksionarët vlerësojnë stabilitetin – dhe stabiliteti mund të mos jetë më i mundur në tregun kinez. Stora Enso me sa duket ka vendosur që të bësh biznes me Pekinin është thjesht shumë e rr ezikshme. Pyetja është se sa kompani të tjera së shpejti do të bëjnë të njëjtën gjë./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
