Berlini dhe Parisi kanë pranuar përgjegjësinë për rolet e tyre në v rasjet e qindra mijëra njerëzve.
Nga Shenjat Simon/ Franca dhe Gjermania duan të largohen nga e kaluara në Afrikë – por mbetet të shihet nëse munden. Të dy vendet pranuan këtë javë përgjegjësinë për rolet e tyre në v rasjet e qindra mijëra njerëzve gjatë shekullit të 20-të në Ruanda dhe Namibia, një vendim që analistët thanë se pasqyron një përpjekje në Evropë për të rivendosur marrëdhëniet me partnerët kryesorë në Afrikë. Presidenti francez Emmanuel Macron i tha një auditori në Ruandë të enjten se vendi i tij “ka për detyrë të shikojë historinë në fytyrë dhe të njohë rolin e saj në v uajtjet e shkaktuara ndaj popullit të Ruandas”. Në 27 vitet që kanë kaluar që kur rreth 800,000 Tutsi etnikë u v ranë në një gj enocid që ndodhi gjatë vetëm 100 ditësh, Franca nuk ka arritur të kërkojë falje për mbështetjen e saj të vendosur për qeverinë e udhëhequr nga Hutu përgjegjëse për k rimin. Të enjten nuk pati asnjë falje zyrtare nga Presidenti francez.
Brenda disa orësh nga deklarata e Macron, Ministri i Jashtëm gjerman Heiko Maas vërejti drejtpërdrejt se vendi i tij ishte përgjegjës për v rasjen m asive të dhjetëra mijëra njerëzve nga pakicat Herero dhe Nama të Namibisë gjatë o kupimit kolonial të vendit në pjesën e hershme të shekullit të kaluar. Maas tha në një deklaratë se “Ne kemi vetëm një fjalë për atë që shkaktoi ok upimi kolonial gjerman midis 1904 dhe 1908 në Namibia: gj enocid”, duke shtuar se Gjermania kishte rënë dakord të siguronte 1.1 miliardë euro gjatë 30 viteve të ardhshme për të financuar projekte në sektorë siç janë bujqësia dhe shëndetësia. Njohja e Francës erdhi ndërsa Macron u shfaq së bashku me Presidentin Paul Kagame të Ruandës në Kigali. Qeveria e Ruandës është zhgënjyer nga ngurrimi në Paris për të njohur që duke kultivuar marrëdhënie ekonomike me udhëheqësit në të gjithë Afrikën ndërsa vendet e tyre fituan pavarësinë, ajo injoroi a buzimet e dukshme të të drejtave të njeriut në terren. Në fillim të këtij viti, qeveria e Ruandës publikoi madje një raport me 592 faqe me detaje për rolin që luajti Franca në gje nocidin e Ruandës, transmeton lexo.com.al.
Në vitet 1990, Franca e shikonte Ruandën si një mundësi për të k undërshtuar ndikimin e kombeve anglishtfolëse si Uganda, Kenia dhe Tanzania për shkak të popullsisë së saj frëngjishtfolëse. Në atë kohë, Parisi ofroi mbështetje të paepur për re gjimin na cionalist mi litant Hutu të udhëhequr nga Grégoire Kayibanda, i cili mori pushtetin në 1962 dhe mbikëqyri ma sakrat e Tutsi gjatë viteve në vijim. Michael Jennings, një analist në zhvillimin ndërkombëtar në Universitetin SOAS të Londrës tha se “Deklarata e Macron rreth fa jësisë franceze në ngjarjet rreth gje nocidit të Ruandës ka të bëjë më pak me një politikë “Afrikane” në përgjithësi dhe më shumë për riparimin e d ëmeve midis Francës dhe Ruandës posaçërisht”, duke vënë në dukje sesi Parisi ka qenë i s hqetësuar për një kohë të gjatë për zhvendosjen e ndikimit larg Francës ndërsa Ruanda u bashkua me Komonuelthin pavarësisht se nuk kishte asnjë lidhje historike me Mbretërinë e Bashkuar.
Ndjenja e u rgjencës në Francë u shtua edhe nga k onkurrenca për ndikim nga fuqitë e tjera të mëdha. Në vitet e fundit, Rusia ka bërë një shtytje të rrufeshëm në vendet e dominuara prej ish-fuqive koloniale evropiane për të shitur aeroplanë, a rmë dhe projekte të sigurta minerare. Dhe huat e Kinës për kombet afrikane qëndron me rëndësi: Pekini madje ndërtoi selinë e re shkëlqyese të Bashkimit Afrikan në kryeqytetin etiopian Addis Ababa. Akoma, analistët thanë se lëvizja nga Macron ishte në thelb një fitore diplomatike për Kagame, qeveria e të cilit është kr itikuar gjithnjë e më shumë për au toritarizmin e saj në rritje pas arr estimit të Paul Rusesabagina, protagonist në filmin e nominuar për Oskar “Hotel Rwanda” i cili po përballet tani me a kuza për t errorizëm në vendin e tij. Jennings tha se Ruanda shpreson që dëshira franceze për të mbajtur marrëdhënie të mira do ta bëjë atë të luajë një rol mbështetës në shmangien e kr itikës nga donatorët ndaj Frontit Patriotik të Ruandës në pushtet, transmeton lexo.com.al.
Pranimi i fajit nga vetë Gjermania vjen ndërsa Berlini kërkon të zgjerojë rolin e saj në Afrikën nën-Sahariane duke shtuar paratë e ndihmës dhe duke kontribuar me më shumë trupa në një mision paqeruajtës të OKB në Mali. Por ka pikëpyetje brenda Namibisë nëse njohja e Gjermanisë dhe aktet e dëmshpërblimeve mjaftojnë për të ecur më tej. Ovaherero Traditional Authority (OTA) dhe Nama Traditional Leaders Association (NTLA) – grupe që përfaqësojnë dy pakicat që u m asakruan nga trupat gjermane – refuzuan këtë javë marrëveshjen e kompensimit të Berlinit. Ata thonë se kishte për qëllim mbështetjen e Organizatës Popullore të Afrikës Jugperëndimore, ose SWAPO, e cila ka d ominuar politikën që nga pavarësia në 1990 dhe kontrollohet nga grupi etnik Ovambo. Vekuii Rukoro, i cili kryeson OTA, i tha Gazetës Namibiane se dëmshpërblimi prej 1,1 miliardë eurosh nuk ishte i mjaftueshëm. Ai tha se “Kjo nuk është e mjaftueshme për g jakun e paraardhësve tanë. Ne do të l uftojmë deri në f err dhe prapa. Ne do të futemi në shtrat me dj allin nëse kjo do të na sjell atë që meritojmë”./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
