Fitimet e vetme konkrete të Joe Biden dhe Vladimir Putin nga Samiti i tyre ishin të vogla – por solide.
Joe Biden ishte 12 vjeç në 1955 kur Dwight Eisenhower u ul në Gjenevë me Nikita Hrushovin për samitin e parë dypalësh midis udhëheqësve të Amerikës dhe Bashkimit Sovjetik. Presidenti aktual amerikan ishte një Senator 42-vjeçar që punonte për kontrollin e a rmëve kur Ronald Reagan u ul në një divan me Mikhail Gorbachev për herë të parë në të njëjtin qytet, duke marrë atë që doli të ishte hapi i parë drejt përfundimit të l uftës së f tohtë. Më 16 qershor ishte radha e z. Biden të n deshej me udhëheqësin e Rusisë, Vladimir Putin, i cili ka m inuar shumë nga arritjet e rendit të p asluftës dhe ka ringjallur disa nga praktikat më të k ëqija sovjetike. Por megjithëse vendndodhja ishte e njëjtë, k omploti ishte i ndryshëm.
Ky nuk ishte një Samit midis dy superfuqive që mbanin fatin e botës në duart e tyre. As nuk ishte një përpjekje për të pasur një rivendosje tjetër të marrëdhënies, siç u përpoq Barack Obama. Përkundrazi ishte diçka pak më e v razhdë. Qëllimi i takimit ishte të menaxhonte një k onfrontim të vazhdueshëm duke rregulluar vijat e k uqe, duke sqaruar rregullat e angazhimit dhe duke marrë një masë të d obësive të njëri-tjetrit. Marrëveshjet e vetme konkrete ishin fillimi i një raundi të ri bisedimesh b ërthamore dhe kthimi i Ambasadorëve në postet e tyre. Të dyja këto janë fitore të vogla, por solide. Fakti që ky kthim në diplomaci prodhoi një psherëtimë lehtësimi ishte një masë e asaj se sa të vështira janë bërë marrëdhëniet që kur Rusia a neksoi Krimesë dhe nisi një l uftë në Ukrainë në 2014, transmeton lexo.com.al.
Samiti ishte një largim nga p sikodrama e marrëdhënies së Donald Trump me z. Putin. Diplomatët amerikanë d ridhen kur kujtojnë një konferencë shtypi në Helsinki në të cilën z. Trump tha se nuk kishte asnjë arsye për të mos i besuar z. Putin. Këtë herë nuk kishte asnjë konferencë të përbashkët për shtyp. Por pasi u takuan për më pak se katër orë në një vilë të shekullit të 18-të, Putin dhe z. Biden e dinin se ku qëndronte pala tjetër: s ulmet kibernetike ndaj infrastrukturës vitale ishin jashtë limiteve, m osmarrëveshjet mbi Ukrainën dhe Bjellorusinë nuk duhet të zgjidheshin me mjete u shtarake. V rasja e Alexei Navalny, udhëheqësit të b urgosur të opozitës, do të sillte pasoja të r ënda por, pavarësisht k eqardhjes për situatën me a buzimet e të drejtave të njeriut, ato duhet të trajtohen veçmas nga siguria. Në gjuhën e shqiptuar të l uftës së f tohtë, kishte më shumë se një aluzion për détente.
Z. Biden ka rindërtuar marrëdhëniet në terma të mëdhenj, si një g arë midis demokracisë dhe a utokracisë, e përfaqësuar këtë javë nga Rusia, edhe pse kryesisht nga Kina. Ai e vendosi takimin e tij me z. Putin në kontekstin e unitetit të ripërtërirë brenda G7 dhe NATO. Stili dhe retorika e tij kishin për qëllim të theksonin se sa i ndryshëm është ai nga z. Trump. Busulla e tij është “të rivendosë parashikueshmërinë dhe stabilitetin” në marrëdhëniet e Amerikës me Rusinë, për të krijuar një bazë për marrëdhëniet që të jenë bashkëpunuese ndonëse k undërshtare, ashtu siç ato ishin me Bashkimin Sovjetik. P roblemi ishte se njeriu që u ul përballë tij në Gjenevë nuk ishte një udhëheqës i stilit sovjetik i s htrënguar nga ideologjia, hierarkia e partisë dhe, më e rëndësishmja, përvoja e fitores së përbashkët në l uftën e dytë botërore, transmeton lexo.com.al.
Përkundrazi, ai është një produkt i k olapsit s ovjetik. Ai kryeson një r egjim kleptokratik të d ominuar nga shërbimet e d hunshme të sigurisë. Është një r egjim që kujdeset më shumë për pasurinë sesa ideologjinë dhe është i preokupuar me mbijetesën e vet sesa për një garë globale me Amerikën, e lëre më me interesat e popullit rus. Ajo lulëzon nga çrr egullimi. Ajo ka p ushtuar vendet fqinje, ka h elmuar k undërshtarët e saj dhe ka zhvilluar l uftë kibernetike dhe informative kundër Perëndimit. Z. Putin flet për rivendosjen e madhështisë së Rusisë ndërsa lejon miqtë e tij të p laçkitin burimet e saj.
Rr eziku është që retorika e z hurmshme e z. Biden do të jetë një zëvendësim i veprimit të a shpër, në vend se një pararendës për të. Zanafilla e Samitit në këtë drejtim mund të jetë më ilustruese sesa rezultati i tij. Në mars, dy muaj pas inaugurimit të tij, që përkoi me kthimin në Rusi dhe b urgosjen e z. Navalny, z. Biden e quajti z. Putin një v rasës. Z. Putin buzëqeshi, i uroi në mënyrë o gurzeze z. Biden shëndet dhe sugjeroi që ata të takoheshin dhe të d ebatonin në televizion. Zyra e z. Biden u përgjigj se Presidenti kishte gjëra më të mira për të bërë atë fundjavë. Disa javë më vonë, Putin grumbulloi një u shtri të gjerë në kufirin lindor të Ukrainës. Në të njëjtën kohë, ai përdori tërë peshën e a paratit të tij të brendshëm të sigurisë për të s htypur lëvizjen e z. Navalny dhe për të p astruar politikën ruse nga d isidenca domethënëse. Disa d isidentë u larguan nga vendi. Z. Putin m byti disa media të pavarura të mbetura duke i etiketuar si “a gjentë të huaj”, duke t rembur kështu reklamuesit. Për të dërguar mesazhin drejt Uashingtonit, h akerat rusë u futën në grupe amerikane për të drejtat e njeriut dhe think-tank që k ritikuan Putin-in, transmeton lexo.com.al.
Bateritë e l uftës ukrainase të Rusisë morën vëmendjen e z. Biden; dhe ai sugjeroi një Samit. Ekipi i tij shpresonte që kryerja e një lëshimi ndaj k otësisë së z. Putin do ta shtynte atë të shkaktojë më pak t elashe. Ndërkohë, ata shpresuan të projektonin një shembull të ri të vitalitetit demokratik dhe udhëheqjes globale. Z. Biden i dha më pas Putin-it një fitore tjetër, këtë herë duke k undërshtuar k undërshtimet e ndihmësve të tij të lartë duke hequr dorë nga s anksionet në një nga firmat prapa tubacionit Nord Stream 2 të gazit natyror që Rusia po ndërton nën Detin Baltik për në Gjermani, duke anashkaluar Poloninë dhe Ukrainën. Z. Biden e nënkuptonte këtë si një koncesion jo për Rusinë, por për Gjermaninë dhe për realitetin (tubacioni është 90% i kompletuar). Megjithatë z. Putin dhe Volodymyr Zelensky, Presidenti i Ukrainës, i cili mësoi për vendimin e Amerikës vetëm nga media, e konsideruan atë një fitore të madhe për Rusinë.
Z. Putin ka sinjalizuar se ai gjithashtu është i interesuar në një marrëdhënie “të parashikueshme dhe të qëndrueshme” – me të cilën ai do të thotë që Amerika duhet të qëndrojë në mënyrë të parashikueshme jashtë çështjeve të Rusisë dhe oborrit të saj. Me shpresën për të tërhequr vijat e tij të k uqe, ai parapriu Samitin duke nxjerrë jashtë ligjit lëvizjen e z. Navalny si “e kstremiste”, duke k ërcënuar për të a sgjësuar Ukrainën nëse NATO do të lëvizte më pranë dhe duke mbështetur Alexander Lukashenko, d iktatorin bjellorus, i cili muajin e kaluar rr ëmbeu një fluturim të Ryanair me qëllim arr estimin e një k undërshtari, transmeton lexo.com.al.
Nëse z. Biden duhet të p ërmbajë te nsionet me Rusinë në mënyrë që ai të përqendrohet në një garë më të n gutshme me Kinën, z. Putin ka nevojë për një formë të détente me Amerikën, në mënyrë që ai të mund të përqendrohet në biznesin më u rgjent të s htypjes së m ospajtimit dhe rindërtimit të perandorisë së tij. Andrei Kortunov, kreu i Russian International Affairs Council, një think-tank, tha se “Gjatë viteve të fundit Kremlini duket se ka arritur në përfundimin se nuk mund të e liminojë njëkohësisht rr eziqet e s undimit të tij në vend ndërsa l ufton gjithashtu kundër Perëndimit me një kosto ekonomike gjithnjë në rritje”.
Ndërsa z. Biden, ashtu si z. Obama para tij, e sheh Rusinë si një s hpërqendrim, z. Putin e sheh Amerikën dhe vlerat e saj si një k ërcënim e kzistencial. Dmitri Trenin, drejtori i Carnegie Moscow Centre, një think-tank, thotë se “Nëse Putin do të përmbushte listën e dëshirave të Biden, të lironte të gjithë të b urgosurit politikë, të t ërhiqej nga Krimea dhe Donbas, [dhe] të pranonte lëshime ndaj Perëndimit në pikat e tjera kryesore, kjo do të rezultonte në k olapsin e r egjimit ekzistues”. Në konferencën e tij për shtyp, z. Putin u përpoq të justifikonte s htypjen e tij duke i quajtur k undërshtarët e tij politikë a gjentë amerikanë dhe duke folur për p adrejtësitë e vetë Amerikës, transmeton lexo.com.al.
Tani për tani të paktën, basti i z. Putin duket se ka dhënë rezultate. Përparimi në marrëveshjet b ërthamore dhe kthimi i Ambasadorëve i japin një legjitimitet një r egjimi m ashtrues që është i përgatitur të s akrifikojë jetë për të mbrojtur pasurinë dhe f uqinë e tij. Mbetet të shihet nëse Samiti do ta bëjë r egjimin e Putin-it më pak të rr ezikshëm. Fiona Hill, e cila shërbeu në Këshillin e Sigurisë Kombëtare nën z. Trump, argumenton se k leptokracia e z. Putin është bërë një nga k ërcënimet më të mëdha të sigurisë për qeveritë perëndimore, së bashku me s ulmet kibernetike g jymtuese. Ajo shtoi se “Ne duhet të tregojmë se jemi të gatshëm ta mbajmë linjën tonë me veprim, jo vetëm me fjalë. Përndryshe ne thjesht sa e ftojmë Rusinë të lëvizë brenda”./TheEconomist/Lexo.com.al/e.c.
