Nga Matt Abbott/ 12 qershori shënon përvjetorin e tretë të Samitit të Singaporit, ku Donald Trump u bë Presidenti i parë aktiv i SHBA që u takua ballë për ballë me udhëheqësin e Koresë së Veriut. Megjithatë, gati katër dekada para se Trump dhe Kim Jong Un të takoheshin, ishte një anëtar i degës legjislative që bëri historinë si zyrtari i parë i ulur i SHBA që vizitoi Korenë e Veriut dhe u takua me një udhëheqës të Koresë së Veriut. Në vitin 1980, Kongresmeni Stephen Solarz nga Nju Jork u takua me Presidentin Kim Il Sung në Korenë e Veriut.
Kim e përshëndeti Solarz duke thënë: ”Ekziston një fjalë e urtë koreane që fillimi është gjysma e kryer. Ju jeni politikani i parë amerikan që vizitoni vendin tonë dhe ne mendojmë se do të thyeni akullin”. Kur iu përgjigj Kim-it, Solarz parashikoi s fidat e mëdha përpara për të kapërcyer dekada m osbesimi midis Shteteve të Bashkuara dhe Koresë së Veriut: “Duke dëgjuar këtë proverb, më kujtohet diçka që Winston Churchill tha gjatë Lu ftës së Dytë Botërore pas b etejës së El Alemain: “Ky nuk është fundi. Nuk është as fillimi i fundit. Por, mbase mund të jetë fundi i fillimit””, transmeton lexo.com.al.
Vizita e Solarz në Korenë e Veriut hapi rrugën për dhjetëra anëtarë të Kongresit dhe stafit të Kongresit për të udhëtuar në Korenë e Veriut në dekadat pasuese. Ata delegacione ndërtuan njohuritë e nevojshme në degën legjislative për një vend që ka qenë një nga çështjet më s hqetësuese në politikën e jashtme të SHBA për dekada. Duke pasur parasysh natyrën dhe kohën e k ufizuar në terren në Korenë e Veriut, këto udhëtime nuk siguruan në asnjë mënyrë një ilaç politik. Megjithatë, ata ofruan një mundësi për politikëbërësit të mësojnë më shumë rreth Koresë së Veriut drejtpërdrejt, të ndihmojnë anëtarët e Kongresit të ushtrojnë më mirë funksionet e tyre të mbikëqyrjes dhe të ndërtojnë marrëdhënie me zyrtarë të Koresë së Veriut që mund të ndihmojnë në vlerësimin e qëllimeve të tyre.
Sidoqoftë, numri i anëtarëve aktivë të Kongresit që vizituan Korenë e Veriut përtej vizitave të shkurtra në Zonën e D emilitarizuar nga Koreja e Jugut është në numrin më të ulët në më shumë se dy dekada. Kongresi i 116-të numëroi katër anëtarë që bënë vizita: Eliot Engel, Nancy Pelosi, Pat Roberts dhe Joe Wilson. Në Kongresin e 117-të, mbeten vetëm Pelosi dhe Wilson. Një kandidat i pasuksesshëm për Kongresin e 117-të, Rick Saccone, kaloi gjithashtu kohë në Korenë e Veriut, megjithëse u bë një kundërfaktor në gjurmët e fushatës mes a kuzave që ai mbivlerësoi natyrën e përvojave të tij atje, transmeton lexo.com.al.
Inkurajimi i drejtuesve kryesorë të Kongresit për t’u angazhuar drejtpërdrejt me zyrtarë të Koresë së Veriut dhe për të fituar përvojë të dorës së parë në lidhje me Korenë e Veriut mund të jetë një aspekt i një strategjie të suksesshme pas përfundimit të rishikimit të politikës së Koresë së Veriut të administratës së Biden. Ndërsa delegacionet e Kongresit dhe delegacionet e stafit në Korenë e Veriut mund të mos jenë të mundshme menjëherë duke pasur parasysh k ufizimet e udhëtimit që lidhen me COVID dhe k ufizime të tjera të vendosura nga Departamenti i Shtetit të SHBA, vendosja e bazave për një angazhim të drejtpërdrejtë parimor dhe efektiv tani, mund të gjenerojë dividentë më vonë. Kjo është k ritike duke pasur parasysh që vizita e fundit e zbuluar publikisht e një anëtari të ulur të Kongresit të 117-të në Korenë e Veriut ishte udhëtimi i Wilson në 2003. Shumë gjëra kanë ndryshuar në Korenë e Veriut në gati dy dekada që kanë kaluar; Vizita e Wilson u zhvillua mbi tetë vjet para se Kim Jong Un të bëhej udhëheqës i vendit dhe mbi tre vjet para provës së parë të a rmëve b ërthamore të Koresë së Veriut.
Duke e bërë me sukses Kongresin një partner në politikën e administratës ndaj Koresë së Veriut, administrata mund të ndihmojë gjithashtu për të krijuar besim me koreano-veriorët se marrëveshjet e arritura në çdo negociatë në të ardhmen do të ishin të qëndrueshme. Koreanët e Veriut vëzhguan me siguri tërheqjen e Trump nga Plani i Përbashkët Gjithëpërfshirës i Veprimit (i njohur zakonisht si marrëveshja bërthamore e Iranit), midis marrëveshjeve të tjera, dhe ata janë gjithashtu shumë të vetëdijshëm për fatin e Libisë së Muammar Gaddafi, i cili ra dakord të heqë dorë nga a rmët e tij të programit të sh katërrimit në m asë. Të demonstrosh se marrëveshjet nuk i nënshtrohen vetëm t ekave të individit që zë Zyrën Ovale do të shkojë shumë larg në krijimin e besimit me çdo partner negociues. Angazhimi dhe fuqizimi i Kongresit mund të jetë një hap drejt kësaj, transmeton lexo.com.al.
Në tetor 2003, si anëtar i rangut të Komitetit të Senatit për Marrëdhëniet e Jashtme, senatori i atëhershëm Joe Biden foli për nd arjet brenda administratës së Bush mbi politikën e Koresë së Veriut: “Më duket se duhet të dalë vetëm një zë dhe një politikë e administratës. Perspektivat për zgjidhje diplomatike janë në përpjesëtim të drejtë me një zë”. Kjo nevojë për të folur me një zë vlen edhe për Kongresin. Pavarësisht nga p olarizimi aktual politik në Kongres, disa anëtarë e pranojnë që politika ndaj Koresë së Veriut është ende një zonë në të cilën është e mundur rreshtimi dypartiak. Administrata e Biden do të duhet të jetë proaktive për angazhimin e Kongresit dhe inkurajimin e Kongresit për të ushtruar rolin e tij mbikëqyrës, fusha në të cilat administrata Trump mori nganjëherë k ritika gjatë përpjekjeve të saj për t’u angazhuar me Korenë e Veriut.
Biden dhe Nënpresidentja Kamala Harris kanë afërsisht katër dekada përvojë të kombinuar duke shërbyer në Senatin e Shteteve të Bashkuara. Kjo përvojë vjen me marrëdhënie të gjera personale dhe një kuptim të thellë të rolit mbikëqyrës të Kongresit. Të dyja këto duhet të shfrytëzohen kur përpiqen të rreshtojnë degët ekzekutive dhe legjislative për të folur me një zë për këtë s fidë madhore nga s fidat e politikës së jashtme. Duke e bërë këtë, mund të hapet në mënyrë efektive një hap drejt krijimit të një politike që do t’i mbajë amerikanët të sigurt, do të promovojë paqen dhe prosperitetin në Azinë Verilindore dhe do të përmirësojë jetën e koreanëve të zakonshëm të Veriut./TheDiplomat/Lexo.com.al/e.c.
