Qindra pacientë nga zona të largëta të Indisë e kalojnë natën duke fjetur jashtë këtij spitali në kryeqytetin e vendit me shpresën për të marrë trajtim.

Mithilesh Chaudhary, i cili ka udhëtuar afro 1200 kilometra me tren nga vendlindja e tij është një nga shumë persona që janë të gatshëm të kalojnë javë të tëra duke pritur jashtë spitalit të Institutit të Shkencave Mjekësore të Gjithë Indisë në Nju Delhi.

Ai është i detyruar të presë jashtë spitalit pasi mjekët në lagjen e tij nuk mundën t’i ofronin trajtimin dhe diagnozën e duhur për problemin e tij shëndetësor.

“Ne kemi ardhur nga Bihar në Nju Dehli. Mjeku ynë shkroi një recetë duke thënë se trajtimi do të bëhej në Delhi, por asgjë nuk është bërë. Ne do të qëndrojmë këtu për një javë ose 15 ditë të tjera nëse është e nevojshme. Por ne kemi jetuar në rrugë për tre ditët e fundit dhe nuk kemi marrë akoma asnjë informacion”.

Edhe Mahendra Kumar, një fermer nga një fshat në shtetin verior të Uttar Pradesh, udhëtoi për në Nju Delhi me shpresën për të gjetur një zgjidhje për gruan e tij që po vuan nga problemet me zemrën.

“Ne erdhëm këtu sepse na thanë se këtu janë disa nga spitalet më të mira, por nuk ka kush ta kontrollojë. As në urgjencën e spitalit nuk po na thonë gjë. Shpresonim që dikush ta kontrollonte bashkëshorten time brenda një jave apo 15 ditësh, por kjo nuk ka ndodhur. Ne shpresojmë që ajo të vizitohet sot ose përndryshe do të kthehemi në shtëpi”.

Nën qeverinë e kryeministrit Narendra Modi, më shumë dhjetëra spitale u ndërtuan gjatë dekadës së fundit për të përmirësuar cilësinë e kujdesit shëndetësor në të gjithë vendin dhe për të zvogëluar barrën mbi spitalet më të vjetra.

Por të dhënat e qeverisë tregojnë se ka mungesa të konsiderueshme të mjekëve në këto spitale të reja, si dhe spitale të tjera publike në mbarë vendin, diçka për të cilën sipas një zyrtari të Ministrisë së Shëndetësisë qeveria është në dijeni dhe po punon për ta zgjidhur si problem.

Sipas një mjekeje në këtë spital kushtet e punës, por edhe infrastruktura e keqe në zonat rurale janë ndër shkaqet kryesore se pse gjithnjë e më pak mjekë janë të gatshëm të punojnë në spitale publike jashtë qendrave urbane.

“Qeveria është përpjekur që të inkurajojë mjekët të punojnë në sistemin shëndetësor publik. Për shembull, në zonat rurale, pra në zonat e thella janë ofruar paga më të larta, por sërish kjo nuk ka mjaftuar”.

Por mjekët rendisin edhe arsye të tjera se pse gjithnjë e më pak mjekë duan të punojnë në spitalet publike jashte qyteteve të mëdha.

“Shumë nga mjekët brenda sistemit shëndetësor publik punojnë edhe në spitale private, herë në mënyrë legale e here jo. Natyrisht, në zonat me të ardhura më të varfra, kjo nuk mund të ndodhë. Ata nuk mund të lëvizin nëse ata punojnë në një zonë rurale ose në një zonë të largët. Mjekët me familje janë të shqetësuar për shkollimin e fëmijëve të tyre dhe stilin e jetesës e kështu me radhë”.

Dr Arun Gupta, presidenti i Këshillit Mjekësor të Delhi, thekson se nuk është vetëm mungesa e mjekëve që është e rëndësishme, por edhe gjendja e infrastrukturës shëndetësore në shtetet më të varfra që po shkakton mungesën e mjekëve.

“Në shtetet fqinje, mendoj se nuk ka të bëjë vetëm me mjekët, por edhe me objektet e kujdesit shëndetësor. Ata duhet të krijojnë një mjedis të mirë të kujdesit shëndetësor dhe duhet t’i bëjnë njerëzit të sigurt sepse ata nuk kanë nevojë të vijnë në Nju Delhi ku ata mund të marrin kujdes shëndetësor në shtetet e tyre. Ky besim duhet të rrënjoset edhe te popullata”.

Të dhënat e paraqitura nga Banka Botërore, e cila po i jep një hua Indisë 1 miliard dollarë për përmirësimin e infrastrukturës shëndetësore, tregojnë se shtetet si Kerala në jug dhe rajoni i Delhi kanë një numër shumë të madh mjekësh në krahasim me aksionet më të varfra si Jharkhand dhe Bihar në lindje, të cilat po përballen me mungesa të mëdha.

Raporti mjek- pacient në Indi ka rënë gjatë dekadave të fundit, duke rënë nga një raport prej 1.2 mjekë për 1000 pacientë në 1991 në 0.7 që nga qershori 2022, sipas të dhënave nga Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH).

Raporti i rekomanduar nga OBSH është 1 mjek për 1000 pacientë.