Aldrich Ames kaloi gati një dekadë duke i shitur informacione sekrete Bashkimit Sovjetik, duke kompromentuar më shumë se 100 operacione klandestine dhe duke çuar në vdekjen e të paktën 10 aseteve të inteligjencës perëndimore. Më 28 prill 1994, agjenti i dyfishtë u burgos për jetë. Në shkurt të atij viti, BBC foli me një nga spiunët që u tradhtua nga Ames, por që jetoi për të treguar historinë.
Në vitin 1985, agjentët sovjetikë që punonin për CIA-n papritmas filluan të zhdukeshin. Një nga një, këto burime të inteligjencës perëndimore u kapën nga shërbimi i inteligjencës sovjetike, KGB-ja, u morën në pyetje dhe, shumë shpesh, u ekzekutuan.
Oleg Gordievsky ishte një nga ata agjentë të dyfishtë. Si shef i stacionit të KGB-së në Londër, ai kishte punuar fshehurazi për shërbimin e inteligjencës së jashtme të Mbretërisë së Bashkuar, MI6, për vite me radhë. Por një ditë ai e gjeti veten në Moskë, i droguar, i rraskapitur pas pesë orësh pyetjesh dhe duke u përballur me mundësinë shumë reale të vdekjes nga skuadra e pushkatimit.
Gordievsky i shpëtoi jetës së tij mezi pasi MI6 e nxori jashtë Bashkimit Sovjetik në bagazhin e një makine. Më pas, Gordievsky u përpoq të kuptonte se kush e kishte dorëzuar.
“Për gati nëntë vjet kam hamendësuar se kush ishte burri, kush ishte burimi që më tradhtoi dhe nuk dija asnjë përgjigje”, i tha ai Tom Mangold të BBC-së në një intervistë me Newsnight më 28 shkurt 1994. Dy muaj më vonë, Gordievsky do të merrte përgjigjen e tij kur oficeri veteran i CIA-s Aldrich Ames u ngrit në një gjykatë amerikane dhe rrëfeu se kishte kompromentuar pothuajse të gjithë agjentët sovjetikë të CIA-s dhe shërbimeve të tjera amerikane dhe të huaja që unë i njihja.
Më 28 prill 1994, Ames pranoi se kishte zbuluar identitetin e më shumë se 30 agjentëve që spiunonin për Perëndimin dhe kishte kompromentuar më shumë se 100 operacione klandestine. I njohur për KGB-në me emrin e tij të koduar, Kolokol (Zilja), tradhtia e Ames kishte rezultuar në ekzekutimin e të paktën 10 aseteve të inteligjencës së CIA-s, përfshirë Gjeneralin Dmitri Polyakov, një zyrtar i lartë në inteligjencën e ushtrisë sovjetike, i cili kishte furnizuar informacione Perëndimit për më shumë se 20 vjet. Ames, spiuni më i dëmshëm i KGB-së në historinë e SHBA-së, u dënua me burgim të përjetshëm pa lirim me kusht.
Ashtu siç ekspozimi i spiunit britanik Kim Philby si agjent sovjetik në vitet 1960 kishte tronditur establishmentin e Mbretërisë së Bashkuar, tani ishte radha e Uashingtonit të shikonte me mosbesim shkallën e dëmit të Ames, tha Mangold në vitin 1994.
Ishte roli i Ames si kreu i departamentit të kundërzbulimit sovjetik të CIA-s që i kishte lejuar atij të shkaktonte një dëm të tillë. Kjo i dha atij akses pothuajse të pakufizuar në informacionin e klasifikuar në lidhje me operacionet e fshehta të SHBA-së kundër BRSS-së dhe, më e rëndësishmja, identitetet e agjentëve të saj në terren. Pozicioni i Ames gjithashtu nënkuptonte se ai mund të merrte pjesë në takimet me agjencitë e tjera perëndimore të spiunazhit.
Kështu ra në kontakt me të spiuni më i vlefshëm i Mbretërisë së Bashkuar, Gordievsky, një kolonel i KGB-së i cili po u kalonte inteligjencë jetësore dy shërbimeve britanike, MI6 dhe MI5. Këto takime do të krijonin situatën e çuditshme ku “dezertuesi kryesor i KGB-së u informua nga spiuni kryesor i KGB-së”, tha Mangold.
“Amerikanët ishin shumë të hollësishëm dhe me të vërtetë shumë të mirë në informime. Isha entuziast. Më pëlqenin amerikanët. Doja të ndaja njohuritë e mia me ta, dhe tani e kuptoj se Ames ishte ulur aty. Që do të thotë se gjithçka, të gjitha përgjigjet e reja të informacionit tim, ai duhet t’ia ketë kaluar KGB-së”, tha Gordievsky.
Ames ishte ekspozuar ndaj botës së spiunazhit në një moshë të re. Babai i tij ishte një analist i CIA-s i cili e ndihmoi të birin të gjente një punë në Agjenci pasi ai kishte braktisur kolegjin. Por vendimi i mëvonshëm i Ames për të tradhtuar shërbimin e inteligjencës do të nxitej më pak nga dyshimet ideologjike sesa nga nevoja e tij për para.
Fillimisht, Ames tregoi premtime si oficer i kundërzbulimit. Ai u dërgua për herë të parë me gruan e tij Nancy Segebarth, një agjente e CIA-s, në Turqi në fund të viteve 1960, ku ai u ngarkua me rekrutimin e agjentëve të huaj. Por në vitin 1972, eprorët e tij e kishin thirrur Amesin përsëri në selinë e CIA-s, duke menduar se ai nuk ishte i prerë për punë në terren. Në SHBA, ai studioi rusisht dhe u caktua të planifikonte operacione në terren kundër zyrtarëve sovjetikë.
Problemet e babait të tij me alkoolin kishin penguar karrierën e tij në CIA, dhe, në mënyrë të ngjashme, pirja e tepërt e Amesit filloi të prishte përparimin e tij. Në vitin 1972, ai u zbulua nga një agjent tjetër, i dehur dhe në një pozicion kompromentues me një punonjëse femër të CIA-s. Situata nuk u ndihmua nga qëndrimi i pakujdesshëm i Amesit ndaj punës, i cili e bëri të linte një çantë plot me informacione të klasifikuara në një metro në vitin 1976.
Në një përpjekje për ta rikthyer karrierën e tij në rrugën e duhur, Ames pranoi një postim të dytë jashtë shtetit në Mexico City në vitin 1981, ndërsa gruaja e tij qëndroi në shtëpi në New York. Por sjellja e tij dhe pirja e tepërt e vazhdueshme nënkuptonin se ai nuk arriti të dallohej si oficer i CIA-s. Në vitin 1981, ai u përfshi në një aksident trafiku në Mexico City dhe ishte aq i dehur sa nuk ishte në gjendje t’u përgjigjej pyetjeve të policisë ose madje të njihte një oficer të ambasadës amerikane të dërguar për ta ndihmuar.
