Nga Terrell Jermaine Starr/ Javën e kaluar, Amnesty International shkaktoi një t ronditje duke zhvlerësuar udhëheqësin më të famshëm të opozitës ruse. Grupi i të drejtave të njeriut vendosi të heqë statusin e “të b urgosurit të ndërgjegjes” që ia kishte dhënë më parë Alexei Navalny, i cili u d ënua muajin e kaluar me pak më shumë se 3 vjet e gjysmë b urg nga një g jykatë ruse. Amnesty thotë se ajo ndërmori veprimin për shkak të komenteve të kaluara të bëra nga Navalny që “mund të ketë qenë avokim i u rrejtjes që përbën n xitje të d iskriminimit, d hunës ose a rmiqësisë”. Mbështetësit e Navalny a kuzuan Amnistinë se po luante lojën e Kremlinit, i cili ka përdorur vazhdimisht deklaratat e Navalny për ta përshkruar atë si një f ashist.
Pajtohem që vendimi i Amnesty ishte i k eq këshilluar – pikërisht sepse kushdo që dëshiron të bëjë një bisedë të sinqertë në lidhje me deklaratat e kaluara të Navalny, tani mund të menjanohet lehtësisht si një kukull e Kremlinit. Shumë nga mbështetësit e Navalny kanë f rikë se pranimi i disa gjërave të k eqe që ai ka thënë gjatë viteve do të lërë në hije përpjekjet e tij për të publikuar a buzimet e të drejtave të njeriut të shtetit rus. Ata duan ta shmangin fare çëstjen. Por kjo thjesht nuk është një opsion. Nëse Navalny është serioz në lidhje me s fidimin e r egjimit aktual, rusët – dhe bota e jashtme – kanë të drejtë të dinë saktësisht me kë kemi të bëjmë. Fama politike e Navalny mbështetet kryesisht në suksesin e tij si një aktivist a nti-korrupsion – por ai ka fituar gjithashtu pikë me k senofobinë e tij të a shpër. Në një video f amëkeqe të vitit 2007, ai barazon m ilitantët myslimanë me “b uburrecat” që mund të trajtohen vetëm duke i s hfarosur ata. Në një tjetër video nga 2011, ai e përshkruan veten si një n acionalist jopolegetik që do të d ëbojë migrantët jo – të bardhë nga Azia Qendrore dhe Kaukazi duke i d ëbuar pa m ëshirë. Ka shembuj të tjerë, transmeton lexo.com.al.
Disa gazetarë të respektuar kanë shkruar analiza të nuancuara të v ërejtjeve të Navalny që na ndihmojnë të kuptojmë ngritjen e tij në politikën ruse. Është e vërtetë që videot që kam cituar më lart janë të vjetra – por ai ka qenë jashtëzakonisht i qëndrueshëm në r efuzimin e tij për t’i mohuar ato (Ai tërhoqi një koment që kishte bë në kohën e luftës Ruso-Gjeorgjiane në 2008 kur përshkroi gjeorgjianët duke përdorur një epitet ra cist). Kam dëgjuar disa mbrojtës të pretendojnë se ai e ka “zbutur” tonin e tij ose të pohojnë se disa nga njerëzit në rajonet jugore të ish-BRSS e mbështesin atë – sikur kjo e largon gjuhën e tij të t urpshme. Navalny mund të zgjidhte lehtësisht çështjen duke marrë një qëndrim të qartë. Por, së fundmi në dhjetor, në një intervistë me ekonomistin Sergei Guriev, ai në vend të kësaj u përpoq të m ashtronte për çështjen. Ai shmangu gjithashtu për ta bërë këtë në një intervistë të vitit 2019 me Financial Times – në të cilën ai përdori në mënyrë të përsëritur dhe pa arsye, fjalor të t urpshëm për njerëzit h omoseksualë.
Unë e kuptoj pse shumë h ezitojnë të përfshijnë deklaratat r aciste të Navalny. Ai është parë gjerësisht dhe me të drejtë si simboli kryesor i r ezistencës ndaj r egjimit të k orruptuar dhe s htypës të Putinit – dhe kjo nuk është një l uftë e drejtë. Navalny është kryesisht vetëm kundër burimeve m asive të shtetit rus, i cili është përpjekur ta heshtë atë me fushata m asive d ezinformuese, b urgime dhe të paktën një përpjekje për jetën e tij. E kuptoj. Edhe unë e mbështes dhe e admiroj trimërinë e tij. Nëse ai do të jetë në gjendje një ditë për të gjetur rrugën e tij për pushtet dhe të transformojë mënyrën e drejtimit të vendit, jeta e tij mund të ketë potencialisht një ndikim edhe më të gjerë përtej kufijve të Rusisë, transmeton lexo.com.al.
Megjithatë, një element kryesor i një personi me ndërgjegje është aftësia e tij ose e saj për të reflektuar në vetvete. E gjitha çfarë duhet të bëjë Navalny – pasi të dalë nga b urgu dhe me kontroll të plotë mbi deklaratat e tij – është të kërkojë qartësisht falje për deklaratat e tij të së kaluarës dhe të shpjegojë, në detaje të ndërlikuara, se si ai është larguar prej tyre. Falja jo vetëm që e fuqizon atë për të inkurajuar mbështetësit e tij për të l uftuar r acizmin në Rusi. Kjo do të ndihmojë gjithashtu për ta mbrojtur atë kundër aktorëve k eqdashës si r egjimi i Putinit, i cili nuk i intereson asgjë për r acizmin dhe dëshiron qartë ta përdorë çështjen në mënyrë o portuniste kundër a rmiqve të tij. G abimet ose i njoranca e kaluar e një personi nuk duhet t’i përcaktojë kurrë përgjithmonë. Por r efuzimi k okëfortë për t’i adresuar ato në një mënyrë kuptimplote shkakton p robleme të vetat. Në një moment, Navalny duhet të vendosë nëse dëshiron të japë një shembull më të mirë ose preferon të ndjekë rrugën e atyre elitave liberale ruse që i njorojnë r acizmin në vendin e tyre.
Nëse Navalny dhe mbështetësit e tij do të shikonin trollet e Kremlinit dhe do të merrnin vërtet parasysh pse të tjerët e konsiderojnë të paqartë qëndrimin e tij në garë, ata me siguri do të kishin më shumë zëra të rinj në anën e tyre për t’i ndihmuar ata të l uftonin d ezinformimin e Kremlinit. Do të isha i lumtur të isha një prej tyre. Thirrjet që Navalny të vendosë një herë e përgjithmonë pozicionin e tij në garë nuk janë krijuar për të shkëputur vëmendjen nga përpjekjet e tij a nti-k orrupsion. Në vend të kësaj, ato janë krijuar për ta shtyrë atë të jetë një udhëheqës më i mirë. Amnesty International ka thënë që atëherë se ata janë duke rishikuar vendimin e tyre. Nëse do të isha në vendin e tyre, do të rivendosja statusin e tij. Unë e marr r acizmin shumë seriozisht. Por kjo nuk ishte koha apo vendi i duhur për Amnesty për të ndërmarrë veprimet e saj. Në vend që të qëndrojnë mbi parime, ata e kanë bërë punën e adresimit të deklaratave të kaluara të Navalny shumë më të vështira./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
