Nga Natalia Antonova/ “Thjesht po projekton”. Kjo është një frazë e njohur në g rindjet e brendshme. Megjithatë, në marrëdhëniet e tyre me njëra-tjetrën, qeveritë mund të bëjnë gjithashtu një projektim të drejtë. Dhe në klimën e sotme të politikës së jashtme, e karakterizuar nga n gacmimet po as sa i natet e së kaluarës, Presidenti rus Vladimir Putin qëndron si një mbret i vërtetë i projeksionit. Siç komuniteti i inteligjencës amerikane raportoi së fundmi, Rusia u përpoq të “d enigronte” Joe Biden gjatë zgjedhjeve të vitit të kaluar dhe të m inonte besimin në institucionet demokratike të Shteteve të Bashkuara. Për të qenë të qartë, ka një element gjeopolitik për të gjithë këtë. Por ka edhe një psikologjik në një shtet që pësoi një nga p oshtërimet më të mëdha kombëtare të shekullit të 20-të.
Shumica e amerikanëve e shohin Putin në terma vizatimorë, zakonisht si një lloj “spiuni mjeshtër misterioz të KGB”. Karriera e Putin në KGB nuk ishte as magjepsëse dhe as e shquar. Sot, ai është thjesht një burrë më i moshuar që mban peshën e hidhërimit dhe nostalgjisë perandorake – një barrë që mbartin edhe shumë bashkatdhetarë të tij. Putin k ritikohet shpesh për deklarimin e famshëm se shembja e Bashkimit Sovjetik ishte një “t ragjedi e mirëfilltë”. Megjithatë, edhe nëse nuk e romantizoni Bashkimin Sovjetik, ju mund ta kuptoni vendin nga vjen kjo ndjenjë. Zhvendosja shoqërore, varfëria e përhapur dhe humbja e idealeve që pasuan pas shembjes sovjetike patën rezultate t ragjike për dhjetëra miliona njerëz në Rusi dhe më gjerë. Shkalla e v dekjeve u rrit, veçanërisht për burrat e moshuar, ndërsa PBB u përgjysmua, transmeton lexo.com.al.
Siç ka argumentuar gazetari Arkady Ostrovsky, triumfalizmi amerikan që karakterizoi gjithashtu atë epokë jo vetëm që i shtoi t ragjedisë, por rriti një ndjenjë i nati që u bashkua me revanshizmin – terreni i përsosur për rritjen e Putinizmit. Të fajësosh Shtetet e Bashkuara për s ëmundjet e Rusisë është t’i mohosh rusëve përgjegjësit e tyre, por u bënë edhe g abime serioze dhe pasojat ishin të parashikueshme. Këto pasoja nuk karakterizojnë vetëm një person dhe stilin e tij të udhëheqjes. Putin nuk është i vetmi që v uan nga Putinizmi. Putinizmi, në të vërtetë, është një mënyrë e tërë e të menduarit, një ideologji politike që, për elitat ruse, bazohet në shpërblimet monetare e të qëndruarit besnik ndaj Kremlinit. Për rusët e zakonshëm, Putinizmi është i barabartë me shpagimin, një shans për të qenë krenar për vendin e tyre edhe një herë. Çmimet në rritje të naftës kanë kontribuar në kuptimin e një g abimi historik që po ndreqet, thjesht sepse një pjesë e fitimeve shkoi për infrastrukturën e dobët ruse dhe gjëra të ngjashme.
Ndërsa kjo mund të jetë e vështirë për disa njerëz që ta kujtojnë, por Bashkimi Sovjetik kishte një vizion dhe qëllim të madh. Ky ishte vendi që vendosi njeriun e parë në hapësirë. Ky ishte vendi me gruan e parë në hapësirë - prapa në vitin 1963 (për krahasim, Sally Ride, gruaja e parë amerikane në hapësirë, arriti atje në 1983). Ky ishte vendi që, të paktën në letër, u përpoq që t’ju bënte të ndiheni sikur i përkisni diçkaje më të madhe se vetja juaj. Përse rusët nuk do ta dëshironin të njëjtën ndjenjë prapa, në një mënyrë apo në një tjetër? Merrni parasysh ngjarjet e vitit 1991. Një g rusht shteti i pasuksesshëm, por i f rikshëm kundër Presidentit Mikhail Gorbachev hapi rrugën për rënien e Bashkimit Sovjetik. Ajo që dukej e fortë u bë pluhur. Bashkimi Sovjetik kishte qenë i b rishtë për disa kohë, por është një gjë të mendosh për b rishtësinë dhe një tjetër gjë të kesh një vend të tërë të shembet para syve të tu. Duke parë Shtetet e Bashkuara përmes prizmit të kësaj përvoje, Putin e konsideron atë gjithashtu të b rishtë. Kujtoni, për shembull, se Presidenti rus e konsideron House of Cards të Netflix një portretizim të besueshëm të politikës amerikane. Jo vetëm që konfirmon bindjet më të këqija të Putin në lidhje me sistemin politik amerikan, por tregon gjithashtu se sa lehtë mund të përmbysen Shtetet e Bashkuara, transmeton lexo.com.al.
Nëse institucionet amerikane janë aq të zbrazëta sa sugjerojnë shfaqjet e njohura televizive, atëherë është logjike të besojmë se Shtetet e Bashkuara do të kenë një 1991 të vetin së shpejti. Gjithçka që i duhet, mbase, është një nxitje e butë dhe Putin sigurisht nuk do ta refuzonte atë. Këto projeksione të Putin do të ishin q esharake nëse nuk do të ishin në mënyrë s hqetësuese afër të vërtetës. K albëzimi që është përhapur në heshtje përmes politikës amerikane, është pjesërisht sepse Shtetet e Bashkuara ishin aq të etura për të dalluar veten nga Bashkimi Sovjetik duke fuqizuar më tej tepricat e të pasurve dhe duke besuar në idenë absurde të ekonomisë së rrjedhshme, që kulmuan me zgjedhjen e Donald Trump si President. Dhe megjithëse ai u mund si në zgjedhjet e vitit 2020 ashtu edhe në përpjekjen e dështuar të k ryengritjes së 6 janarit, p ërbuzja e zhurmshme e Trump për procesin demokratik është aq ngjitëse sa çdo m urtajë. Miliona amerikanë janë të s ëmurë me të. Në skajin tjetër të spektrit, disa të majtë popullorë dhe të pasur po përfshihen në forma të ngjashme, edhe pse më pak të dukshme të s abotazhit – qoftë në formën e prishjes së drejtësisë shoqërore ose duke hequr dorë nga autoriteti moral i Shteteve të Bashkuara për çështje të tilla si g jenocidi, përfshirë çfarë po ndodh tani me ujgurët në Kinë (Megjithëse le të jemi të qartë: E majta e kstreme nuk ka kapur një parti të tërë politike).
Fakti që Putin luan në të dy anët e argumentit mes të majtës dhe të djathtës në Shtetet e Bashkuara, është një e dhënë e madhe për zbrazësinë e sistemit politik që ai ndërtoi. Ideologjia është një mjet i dobishëm për Putin, por nuk përfaqëson një qëllim. Shteti rus mund të ketë adoptuar k onservatorizëm r eaksionar në mënyrë që të krijojë një alternativë ndaj “Perëndimit dekadent” me paradat e tij të krenarisë, m arihuanën e d ekriminalizuar dhe gjëra të tjera për të cilat babushkat ruse kundërshtojnë, por që konservatorizmi është vetëm një maskë tjetër që qeveria vesh. Qëllimi i vërtetë i Putinizmit është paraja dhe pushteti për një grup shumë të vogël të brendshëm të Kremlinit. Është një sistem plotësisht i k orruptuar dhe aty qëndron d obësia e tij. Dhe ndërsa nuk mund ta injorojmë a rmiqësinë e Putin, duhet ta trajtojmë atë në një mënyrë realiste. Kjo do të thotë të jesh i vetëdijshëm edhe për k ufizimet e qeverisë ruse dhe se Rusia do të jetë gjithmonë një vend më interesant sesa totali e s tereotipave për të. Kjo do të thotë gjithashtu që ne duhet të ndalojmë së luajturi fantazitë e Putin. Shteti rus nuk mund të na d enigrojë pa lejen tonë. Kaq është mjaftueshëm./ForeignPolicy/Lexo.com.al/e.c.
