Nga Steven Pifer – ish Ambasador i SHBA në Ukrainë
Gjatë javës së kaluar, Rusia ka përforcuar praninë e saj u shtarake në gadishullin e Krimesë, ka lëvizur njësitë u shtarake afër kufirit Rusi-Ukrainë dhe ka njoftuar “kontrollet e gatishmërisë” u shtarake. Më shumë gjasa, kjo është vetëm një dredhi për të n ervozuar qeverinë në Kiev dhe për të provuar reagimin e Perëndimit. Por mund të jetë edhe diçka më e k eqe. Nëse Kremlini po peshon kostot dhe përfitimet e një s ulmi u shtarak ndaj Ukrainës, Evropa dhe Shtetet e Bashkuara duhet të sigurojnë që Moska të mos llogarisë g abimisht sepse nënvlerëson kostot. T ensionet kanë lindur pavarësisht një arritjeje të rrallë diplomatike në k onfliktin e zierë midis Rusisë dhe Ukrainës: një ar mëpushim në rajonin lindor të Donbas që mbajti – për një kohë gjithsesi. Derisa situata filloi të p ërkeqësohej në fund të vitit të kaluar, shkëmbimet e zj arrit përtej vijës së kontaktit midis forcave ruse dhe atyre satelite ruse dhe u shtrisë ukrainase ranë ndjeshëm.
F atkeqësisht, lajmet më të fundit diplomatike janë të z ymta. Përpjekja negociuese e udhëhequr nga gjermanët dhe francezët nuk ka bërë asnjë progres së fundmi. Grupi Trilateral i Kontaktit i përbërë nga përfaqësues të Ukrainës, Rusisë dhe Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë ka pak për të treguar gjithashtu për takimet e tij. Gjatë javës së kaluar, kanë dalë raporte, shpesh të shoqëruara me video, të artilerisë së rëndë ruse që lëviz nëpër urën e ngushticës Kerch në Krime dhe të njësive të tjera ruse, duke përfshirë blindat dhe r aketat tokë-ajër, duke lëvizur drejt kufirit ukrainas përballë Donbas. Më 6 prill, ministri rus i mbrojtjes njoftoi se us htria po kryente kontrolle gatishmërie. Kontrollet e gatishmërisë janë stërvitje, por ato duken shumë si përgatitje për ar miqësi. Zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov ka pohuar me ngulm se ky grup veprimesh “nuk duhet të shqetësojnë askënd. Rusia nuk përbën një k ërcënim për asnjë vend në botë”. Komentet e tij nuk siguruan askënd, transmeton lexo.com.al.
Manovrat u shtarake ruse kanë shumë të ngjarë të synojnë vetëm të tr ondisin Kievin. Nëse Kremlini synonte një s ulm aktual, ai do të ishte përpjekur të fshihte veprimet e tij për të ruajtur një element të befasisë. Askush nuk mund të jetë i sigurt, megjithatë, se rusët nuk do të s ulmojnë. U shtria ukrainase ka kaluar në gatishmëri; pothuajse me siguri do të humbiste një l uftë me u shtrinë ruse, por do të derdhte gj ak. Një s ulm rus do ta zhyste Evropën në një kr izë të madhe. Perëndimi duhet të sigurojë që Presidenti Vladimir Putin dhe Kremlini të kuptojnë kostot e mundshme nëse njësitë ruse lëvizin kundër Ukrainës. Procesi i mesazheve ka filluar. Presidenti i SHBA Joe Biden dhe zyrtarë të tjerë të lartë të SHBA kanë biseduar me homologët e tyre ukrainas për të përcjellë mbështetjen e SHBA, ashtu si bëri Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg. Avionët amerikanë dhe britanikë të inteligjencës kanë tejkaluar Ukrainën dhe Detin e Zi pranë Krimesë, si për të mbledhur informacion ashtu edhe për të sinjalizuar mbështetje politike për Kievin. Më 3 prill, ministritë e jashtme gjermane dhe franceze lëshuan një deklaratë të përbashkët mbi situatën, megjithëse do të kishte qenë një mesazh më i fortë nëse do të përqendrohej në kauzën: k ërcënimin e lëvizjeve të trupave ruse.
Perëndimi duhet të bëjë më shumë për të larguar Moskën nga mendimet e një aventure u shtarake. Së pari, zyrtarët e SHBA dhe BE duhet të konsultohen menjëherë dhe të bien dakord mbi një listë të s anksioneve shtesë për t’u zbatuar nëse Rusia fillon një s ulm. Lista duhet të përmbajë masa domethënëse të tilla si s anksionet mbi borxhin sovran të Rusisë (Me sa duket, edhe vende të tilla si Italia do të binin dakord me këtë nëse Rusia su lmonte) Zyrtarët e SHBA-së dhe BE-së duhet t’ia përcjellin atë listë shpejt homologëve të tyre rusë. Specifikimi i pasojave paraprakisht – në krahasim me d ënimin më vonë – mund të ketë një efekt parandalues. Së dyti, ndërsa kryetari i shefave të shtabit të përgjithshëm të SHBA-së ka folur me shefin e shtabit të përgjithshëm rus, zyrtarë të tjerë amerikanë, përfshirë Presidentin, duhet të flasin me Moskën dhe të paralajmërojnë për efektet anësore të d ëmshme që do të rezultonin nëse us htria ruse g odiste. Paralelisht, Uashingtoni duhet të marrë në konsideratë hapa të tjerë për të sinjalizuar seriozitetin e tij, për shembull duke furnizuar Kievin me r aketa shtesë anti-blindë Javelin ose ar më të tjera për të forcuar aftësitë e tij mbrojtëse, transmeton lexo.com.al.
Së treti, udhëheqësit evropianë duhet t’i komunikojnë udhëheqjes ukrainase mesazhe të ngjashme mbështetjeje. Këto do të shërbejnë gjithashtu si sinjale për Moskën. Së katërti, udhëheqësit e Evropës duhet të marrin gjithashtu në telefon Kremlinin. Kjo është veçanërisht e vërtetë për Kancelaren gjermane Angela Merkel. Marrëdhënia e saj me Putin mund të jetë e te nsionuar, por mbetet më e afërta e çdo udhëheqësi perëndimor. Ndër të tjera, ai duhet të dijë se një s ulm ndaj Ukrainës do të vr iste tubacionin Nord Stream 2, ose për shkak të pre sionit të brendshëm politik ndaj saj dhe qeverisë së saj, ose për shkak të sa nksioneve të Shtëpisë së Bardhë ndaj kompanive gjermane si rezultat i pre sionit të Kongresit. Me shpresë, manovrat ruse janë vetëm bll of dhe do të mbarojnë së shpejti. Sidoqoftë, Perëndimi nuk mund të përballojë vetëm të shpresojë. Veprimet e Moskës mund të paralajmërojnë diçka më të eg ër dhe të rre zikshme. Evropa dhe Shtetet e Bashkuara duhet të bëjnë më shumë për ta shmangur atë./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
