Nga Garry Kasparov/ Në prag të Samitit të Gjenevës me Presidentin Joe Biden të mërkurën, lideri i f ortë rus Vladimir Putin kishte qenë nën h arbim. Një gjykatë ruse caktoi grupin e opozitës të udhëhequr nga Alexey Navalny një rrjet e kstremist, pas s htypjeve në të gjithë vendin. K riminelët kibernetikë që veprojnë në Rusi besohet se kanë s ulmuar infrastrukturën k ritike të SHBA, duke synuar furnizimin me energji dhe ushqim. Dhe një javë para takimit njëditor të dy udhëheqësve, Washington Post njoftoi se Rusia po planifikonte t’i jepte një sistem satelitor të përparuar Iranit. Ndonjë nga këto i ncidente duhet të kishte qenë një arsye e mirë për Biden për të anuluar një Samit që nuk duhej të ekzistonte kurrë. Tani që mbaroi, unë jam edhe më i m istifikuar se pse ndodhi në radhë të parë.
Unë mund të përgjigjem për Putin-in, natyrisht. D iktatorët i pëlqejnë ngjarjet që i vendosin ata në një bazë të barabartë me udhëheqësit demokratikë dhe ulja ballë për ballë me Presidentin e Shteteve të Bashkuara është çmimi më i lakmuar nga të gjithë. Putin shënoi tashmë një fitore të madhe në momentin që u shpall Samiti, veçanërisht pasi vetë Biden propozoi takimin. Për Putin-in, nuk ishte vetëm një takim midis shefave të qeverive – për të, ishte fjalë për fjalë pika më e lartë, maja e botës, transmeton lexo.com.al.
Putin, i cili është l egjitimuar në skenën botërore dhe i mundësuar nga marrëdhëniet tregtare dhe ekonomike me Perëndimin, ka ndërtuar në Rusi një s htet masiv p olicor, të mirë-financuar, në 21 vitet që kur ai erdhi në pushtet. I vetmi k ërcënim real për Putin-in është h umbja e mbështetjes së miqve të tij miliarderë, m afia që drejton Rusinë dhe përhap k orrupsionin e saj në të gjithë botën. Për sa kohë që ai garanton pasuritë e tyre jashtë vendit – paratë dhe pasuritë e patundshme dhe firmat që ata kanë krijuar në mënyrë që ata dhe familjet e tyre të mos kenë nevojë të jetojnë në Rusi – Putini është i sigurt.
Nuk ka rëndësi se sa sa nksione zbatojnë SHBA dhe Evropa ndaj Rusisë, madje edhe ato më efektive sipas Aktit Magnitsky. Nëse Putin-i shihet ende si shefi i madh nga o ligarkët dhe udhëheqësit në të gjithë botën, ai nuk do të shohë ndonjë arsye për të ndryshuar sjelljen e tij a gresive. Pse duhet ta bëjë këtë ai? Për Putin-in, një Samit që e ngre atë në pozitën e Presidentit amerikan vetëm sa do ta inkurajojë atë. Mendimi i tij ka të ngjarë të jetë diçka si kjo: “Biden më quajti një v rasës, por ai ende po më jep dorën dhe buzëqesh. Unë nuk jam duke shkuar askund”, transmeton lexo.com.al.
Sa për administratën e Biden, Këshilltari i Sigurisë Kombëtare Jake Sullivan pranoi se nuk kishte “rezultate të pritshme” përpara Samitit të Gjenevës dhe shpjegoi se takimi ishte “një mundësi për të komunikuar nga Presidenti ynë te Presidenti i tyre se cilat janë synimet dhe aftësitë amerikane dhe për të [dëgjuar ] të njëjtat gjëra gjë nga ana e tyre”. Por pse të mos përdorësh atë që Putin dëshiron më shumë – fuqinë dhe statusin në skenën botërore – dhe ta përdorësh atë për të kërkuar fundin e a gresionit të tij, nga fushatat e v rasjeve dhe n dërhyrjet e zgjedhjeve jashtë vendit deri te p ushtimi i tij i vazhdueshëm i Ukrainës? Edhe nëse SHBA nuk i intereson për s hkatërrimin e shoqërisë civile ruse – dhe është bërë e qartë gjatë dy dekadave të fundit që Perëndimit nuk i intereson – l ufta e Putin-it kundër rendit ndërkombëtar kërkon një përgjigje.
Në vend të kësaj, gjithçka që kemi dëgjuar ishte se ishte e rëndësishme që dy udhëheqësit të takoheshin. Pse? Sepse është e rëndësishme që ata të takohen! Për udhëheqësin e botës demokratike të lirë, një Samit nuk supozohet të jetë një qëllim në vetëvete. Të flasësh vetëm për të folur nuk është një qëllim. Siguria kombëtare amerikane është. Siç është njohja e sovranitetit ukrainas, ruajtja e rendit ndërkombëtar dhe ndalja e su lmeve kibernetike, k omploteve të v rasjeve dhe s ulmeve ndaj d isidentëve. Në fund të fundit, Biden nuk mund t’i çojë përpara ato objektiva duke normalizuar Putin dhe d iktaturat në përgjithësi, transmeton lexo.com.al.
Ndërsa vetë Samiti nuk duhej të ishte zhvilluar kurrë, ai nuk ishte aq k eq sa mund të ketë qenë. Ashtë një bekim kur ushqimi i k eq vjen në pjesë të vogla – dhe takimi midis Biden dhe Putin ishte më i shkurtër se sa pritej. Mbështetësit e Biden dolën për të lavdëruar performancën e udhëheqësit të tyre, duke i krahasuar fjalët e tij të mençura dhe seriozitetin me p ërleshjen e h utuar dhe të pasionuar të Donald Trump kur ai u takua me Putin-in tre vjet më parë në Helsinki. Mburrja për një performancë më të mirë se Trump është të m allkosh me lavdërime të zb ehta, veçanërisht kur i referohesh Putin-it. Janë rezultatet ato që kanë rëndësi. Putin-it nuk i intereson nëse Biden tingëllon i f ortë. Atij nuk i intereson nëse disa gazetarë amerikanë i bëjnë pyetje të a shpra për të mb ërthyer faktin se ai nuk mund t’i rr ahë ose b urgosë homologët e tyre rusë (Madje, këto pyetje të a shpra ishin shumë më të b uta kur përkthyesi ia paraqiti ato Putin-it në rusisht gjatë konferencës për shtyp).
Sigurisht, të gjitha këto janë zhvillime të mira. Unë nuk dua të dukem m osmirënjohës që Biden theksoi të drejtat e njeriut në një mënyrë që paraardhësi i tij nuk do ta bënte kurrë, ose që reporterët paraqitën gjendjen e h idhur të Navalny. Por këto gjëra nuk do të ndryshojnë sjelljen e Putin-it, ndërsa Samiti e lartëson dhe e inkurajon atë. Unë pashë konferencën për shtyp të Putin-it pas takimit të Samitit, por ndërsa rusët kanë dëgjuar shumicën e g ënjeshtrave dhe s hmangieve të tij për vite me radhë, nuk kishte shumë gjëra të reja për mua. Publiku i huaj u duk i t ronditur kur Putin tha se Navalny ishte f ajtor i vetës për t hyerjen e lirimit me kusht duke u larguar nga vendi – edhe pse Navalny u evakuua në Gjermani në një gjendje k ome të shkaktuar nga h elmimi. Ai u përpoq gjithashtu të justifikonte p ushtimin rus të Krimesë në 2014 (të cilën ai e mohonte më parë) duke argumentuar se ajo kishte sjellë “stabilitet” pasi kombi i pavarur u përpoq të lirohej nga k ontrolli i Putin-it. Putin mohoi gjithashtu përgjegjësinë për s ulmet kibernetike dhe f ajësoi SHBA-të si shkelësin më të madh, transmeton lexo.com.al.
Këta janë shembuj të a bsurditetit të p akuptimtë që rusët u shqehen 24/7 nga media e kontrolluar nga shteti dhe Putin ishte i kënaqur që kishte shansin për t’i përhapur ato në të gjithë botën. Sikur Biden të dëshironte t’i dërgonte një mesazh të vërtetë Putin-it, ai do të ishte takuar në vend të tij me Volodymyr Zelensky, Presidenti i Ukrainës. Ose me Sviatlana Tsikhanouskaya, kandidatja kryesore e opozitës në zgjedhjet e rr eme të Bjellorusisë vitin e kaluar, e cila po jeton tani në m ërgim pasi u arr atis nga pe rsekutimi nga shërbëtori besnik i Putinit, d espoti bjellorus Alexander Lukashenko. Ose Biden mund t’u kishte dërguar një ftesë nga Shtëpia e Bardhë familjeve të v iktimave të shumta të Putinit. Para se të nisej për në Gjenevë për t’u takuar me Mikhail Gorbachev në vitin 1985, Ronald Reagan tha në fjalimin e tij drejtuar kombit, “Njerëzit nuk fillojnë l uftëra, qeveritë po”. Por Putin-i është i vetëm qeveria në Rusi dhe ai filloi një lu ftë në botën e lirë. Ai do të vazhdojë ta l uftojë atë – dhe të fitojë – derisa objektivat e tij të l uftojnë prapa.
Samiti ishte një g abim, por Biden nuk është b udalla. Ai mund të ndreqë g abimin dhe të marrë masa për të p ërmbajtur dhe parandaluar Putinin duke s hënjestruar ol igarkët dhe b anditët e tij dhe paratë e tyre të p ista, siç rekomandohet nga organizata e Navalny. Biden mund të mbështesë gjithashtu Ukrainën dhe objektivat e tjerë të Putin-it dhe të punojë për të hequr Rusinë nga organizatat ndërkombëtare që m anipulon dhe k orrupton. Biden bën mirë të fillojë tani sepse s ulmi i ardhshëm i Putin është i afërt. Shkëlqimi që ai fitoi në Gjenevë do të fillojë të z behet dhe atij do t’i duhet një tjetër shfaqje e f orcës. Administrata e Biden mund të jetë në s iklet të reagojë pasi bëri një përpjekje për të dashuruar Putinin në Gjenevë. Por nëse SHBA nuk arrin të përgjigjet, Putini do të bindet se Biden është një tjetër tigër letre amerikane. Fjalët janë të lehta, veprimi është i vështirë./CNN/Lexo.com.al/e.c.
