Numërimi i miliona njerëzve nuk është kurrë një detyrë e lehtë, por Kombet e Bashkuara thonë se llogaritjet e tyre të fundit tregojnë se deri në fund të kësaj fundjave, India do të ketë më shumë njerëz se Kina, duke shënuar një ndryshim epokal në demografinë globale. Shumica e botës është rritur me Kinën që mban titullin e vendit më të populluar në botë, por dekada të politikave kufizuese që ndalojnë familjet që të kenë më shumë se një fëmijë, ngadalësuan në mënyrë dramatike shkallën e lindjeve në Kinë, duke lejuar Indinë të ecë përpara.
Por të kesh një numër në krye të listës nuk është i nevojshëm një titull që shumica e vendeve e lakmojnë. Disa vite më parë, kryeministri Narendra Modi shprehu shqetësimin për “shpërthimin e popullsisë” të Indisë. “Në Indinë e shekullit të 21-të, aftësia për të përmbushur ëndrrat fillon me një person, fillon me një familje. Nëse popullsia nuk është e arsimuar, nuk është e shëndetshme, atëherë as shtëpia dhe as vendi nuk mund të jenë të lumtur”, tha Modi. Pra, si u bë kaq e madhe popullsia e Indisë dhe sa do të zgjasë?
CNN analizoi të dhënat e OKB-së për Perspektivat e Popullsisë Botërore dhe foli me ekspertët për të gërmuar nën numrat e titullit në detaje që rrethojnë ndryshimin demografik të Indisë.
Si u bë India kaq e madhe?
Jo çuditërisht, lindshmëria është çelësi për të kuptuar se çfarë e shtyn rritjen ose rënien e popullsisë së një vendi. Pranohet përgjithësisht se shkalla mesatare e lindshmërisë së një vendi – fëmijë për grua – duhet të jetë 2.1 që popullsia të mbajë veten – dhe akoma më shumë që të rritet.
Në vitet 1960, kur gjyshërit e sotëm kishin fëmijë, shkalla e lindshmërisë së Indisë ishte 6, afërsisht e njëjta normë si disa vende afrikane tani. Por, sipas qeverisë, shkalla totale e fertilitetit të Indisë ra në 2.0 në periudhën e fundit të vlerësimit mbarëkombëtar nga 2019 në 2021, nga 3.4 nga 1992 në 1993. Rritja e popullsisë pavarësisht rënies së shkallës së fertilitetit mund të shpjegohet me “demografike vrull.”. “Kur shkalla e lindshmërisë bie, popullsia vazhdon të rritet për disa dekada. Dhe kjo është për shkak se grupet më të reja dhe të mëdha po rriten ende në atë moshë kur bëhen prindër”, tha Frank Swiaczny, studiues i lartë në Institutin Federal për Kërkimin e Popullsisë.
Pra, edhe me një shkallë të lindshmërisë zëvendësuese ose nën-zëvendësuese, popullsia e Indisë do të vazhdojë të rritet ngadalë për shkak të numrit të konsiderueshëm të grave që hyjnë në vitet e tyre riprodhuese.
Nuk është për t’u habitur për një komb të përmasave të tij, shkalla e fertilitetit të Indisë është e pabarabartë në të gjithë vendin, duke kontribuar në një ndarje veri-jug që sheh më shumë foshnja të prodhuara në veri. Por edhe atje, numrat nuk janë jashtë grafikëve.
“Ajo që na befasoi vërtet është se shkalla më e lartë e fertilitetit në Indi – 3.0 në Bihar – nuk është edhe aq e lartë”, tha Barbara Seligman, shefe e strategjisë dhe rritjes dhe zëvendëspresidente e lartë në OSHP, një grup jofitimprurës që fokusohet në të dhënat demografike dhe hulumtimi i popullsisë. “Është vërtet e habitshme të shohësh se sa shtete janë nën nivelin e zëvendësimit,” shtoi Seligman. Të gjitha, përveç pesë shteteve – Bihar, Meghalaya, Uttar Pradesh, Jharkhand, Manipur – janë në atë nivel, dhe veçanërisht, ata janë të gjithë në veri.
Në shtetet jugore, shfaqet një model tjetër.
Për shembull, Goa ka një normë lindshmërie të ngjashme me disa vende në Evropën Jugore, të cilat aktualisht po luftojnë për të mbështetur një popullsi të plakur me një fuqi punëtore në tkurrje. Është një trend që ekspertët thonë se liderët e Indisë do të ishin të mençura të mos e injoronin.
Sipas klasifikimit të OKB-së, India tani është një “shoqëri e plakur” që do të thotë se 7% e popullsisë së saj është 65 vjeç ose më e vjetër. Në disa shtete, për shembull në Kerala në Indinë jugore, popullsia mbi 65 vjeç është dyfishuar në 30 vitet e fundit dhe tani është në 12%. I njëjti model do të shtrihet në më shumë shtete duke pasur parasysh shkallën e ulët të lindshmërisë totale. “Ne do të shohim gjithnjë e më shumë shtete gjatë 30 viteve të ardhshme duke u plakur në mënyrën si Kerala është tani,” tha Seligman.
Rritja e popullsisë së Indisë po ngadalësohet
India mund të ketë kaluar Kinën në popullsinë totale, por të dhënat e OKB-së tregojnë gjithashtu se ritmi i saj i rritjes është ngadalësuar. Midis 1971 dhe 1981, popullsia e Indisë po rritej mesatarisht 2.2% çdo vit. Nga 2001 deri në 2011, kjo ishte ngadalësuar në 1.5% dhe është edhe më e ulët tani. Sipas parashikimeve të OKB-së, popullsia e Indisë pritet të arrijë kulmin në rreth 1.7 miliardë në 2064.
Aktualisht, më shumë se 40% e banorëve të vendit janë më të rinj se 25 vjeç dhe mosha mesatare e vlerësuar në vitin 2023 është 28 – gati një dekadë më e re se ajo e Kinës – sipas të dhënave të OKB-së. Në vitin 2021, popullsia e Indisë në moshë pune ishte më shumë se 900 milionë dhe pritet të arrijë në 1 miliard gjatë dekadës së ardhshme, sipas Organizatës për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim (OECD). Jo vetëm që kjo forcë punëtore masive – dhe relativisht e ulët – është e re, por është kryesisht anglisht-folëse, digjitale e shkolluar dhe ka një reputacion për sipërmarrjen, duke e bërë vendin një tërheqje të madhe për kompanitë perëndimore që kërkojnë një qendër alternative të prodhimit në Kinë. Por kontributi i Indisë në pjesën e popullsisë në moshë pune në botë pritet të ngadalësohet në dekadat e ardhshme, duke i hapur rrugë një popullsie më të re punëtorësh që dalin nga Afrika.
Çfarë do të ndodhë më pas për Indinë?
Megjithëse mbetet një nga vendet më të varfra në botë për frymë, India po ngjitet lart në tabelat e ligës ekonomike globale. Ekonomia e saj prej afro 3.5 trilion dollarësh është tani e pesta më e madhe në botë dhe ndër vendet me rritje më të shpejtë. Në vitin 2023, Banka Botërore pret që India të tejkalojë të gjitha ekonomitë e tjera kryesore me rritje prej 6.6% – krahasuar me 4.3% për Kinën dhe vetëm 0.5% për Shtetet e Bashkuara, ndërsa në disa parashikime pritet të zërë vendin e tretë brenda 10 vitet e ardhshme dhe të bëhet vetëm vendi i tretë me një GDP prej 10 trilion dollarësh deri në vitin 2035.
Megjithatë, pavarësisht nga pasuritë e saj, pasuria e Indisë nuk është e shpërndarë në mënyrë të barabartë.
Varfëria mbetet një realitet i përditshëm për miliona indianë dhe ekspertët thonë se ndërsa vendi ka një popullsi të madhe të rinjsh të gatshëm dhe të gatshëm për të punuar, krahasuar me vendet e tjera, shifrat tregojnë se nuk ka punë të mjaftueshme për ta. Problemi është më i keq në rajonet ekonomikisht të pafavorizuara në veri, të cilat mbështeten shumë në bujqësi. Uttar Pradesh, për shembull, është shtëpia e 17% të popullsisë së Indisë, por ka vetëm 9% të vendeve të punës industriale.
Sabina Dewan, një bashkëpunëtore e lartë në Qendrën për Kërkime të Politikave, thotë se rritja e popullsisë mund të jetë një “forcë e jashtëzakonshme prodhuese për ekonominë”, por rritja ekonomike “varet nga ofrimi i punëve cilësore, produktive dhe të mirëpaguara”. Dhe kjo fillon me investimin më shumë në arsim përtej shkollës fillore, veçanërisht për gratë. “Ne duhet të forcojmë sistemin tonë të shkollës së mesme, ta bëjmë atë më të sigurt dhe më afër vendit ku janë vajzat, sepse shumë prindër nuk i dërgojnë ato në shkollat e mesme, të cilat janë larg, për shkak të çështjeve të sigurisë,” tha Muttreja.
Jo vetëm që India ka nevojë për politika më të mira për t’i vënë gratë në punë – ajo duhet të sigurojë që ato të jenë në gjendje të qëndrojnë atje, tha Desai. Për këtë, nevojiten më shumë opsione për kontracepsionin e përkohshëm për t’u dhënë grave më shumë kontroll mbi lindjen e fëmijëve, tha ajo. Edukimi është pilula më e mirë kontraceptive që mund t’i jepet një gruaje, shtoi Muttreja. Dewan, nga Qendra për Kërkimin e Politikave, tha se nëse India nuk arrin ekuilibrin e duhur, ajo rrezikon të humbasë avantazhin e konsiderueshëm të të qenit vendi më i populluar në botë me pjesën më të madhe në botë të kapitalit njerëzor në moshë pune. “Sfida e arsimimit, ofrimit të trajnimit dhe mjaft punë me cilësi të mirë është e madhe,” tha ajo. “Nëse nuk krijojmë mjaft vende pune të mira, ne humbim potencialin e jashtëzakonshëm të punëtorëve tanë. Dhe ne mund të shikojmë një popullsi rinore që ka aspirata më të mëdha se kurrë më parë, por pak mundësi për gjenerimin e të ardhurave.”
