Nga Fareed Zakaria/ Në vitin 2017, një ish-bankier i Goldman Sachs nisi një aplikacion takimesh të quajtur H ater, i dizajnuar për të përputhur njerëzit sipas m ospëlqimeve të tyre të përbashkëta. Nuk zgjati shumë. Ky nuk është një ogur i mirë për koalicionin që është vendosur të formojë një qeveri të re izraelite, pasi që duket i unifikuar nga pak më shumë se një u rrejtje e përbashkët për Kryeministrin aktual Benjamin Netanyahu. Padyshim që është koalicioni më i çuditshëm në historinë politike moderne, që përfshin partitë në të djathtë të Netanyahut, qendrës, së majtës dhe madje, për herë të parë, njëra që përfaqëson arabët izraelitë. A mund të qëndrojë së bashku një ekuipazh i tillë i shumëllojshëm?
Në të vërtetë, është e mundur. Në fakt, palët janë bashkuar më shumë sesa thjesht një m ospëlqim personal ndaj Netanyahut. Ata duket se kanë qenë vërtet të s hqetësuar për a buzimet e tij të pushtetit dhe de gradimin e demokracisë izraelite nën vëzhgimin e tij. Mos harroni, Netanyahu është nën p adi për tre raste k orrupsioni, i ndjekur p enalisht nga Prokurori i tij i Përgjithshëm, i zgjedhur nga vetë ai. Elementët në të djathtë në Izrael që kishin qenë aleatë prej kohësh me Kryeministrin u ndanë me të sepse ishin të s hqetësuar se ku po e çonte demokracinë izraelite. Por kjo nuk do të thotë që ata ka të ngjarë të shkëputen nga shumica e politikave të tij. E majta në koalicion nuk është mjaft e fortë dhe në përgjithësi zgjedhjet më të fundit rritën forcën e së djathtës e kstreme. F undamentalistët dhe kolonët fetarë tani përfaqësohen më fort në Knesset se kurrë më parë, transmeton lexo.com.al.
Këtu ekziston një paralele me zgjedhjet e vitit 2020 në Shtetet e Bashkuara. Ndërsa ata përfaqësuan një mohim të Donald Trump – shumica e Presidentëve fitojnë rizgjedhjen – ata nuk përfaqësuan një mohim të Trumpizmit. Partia Republikane, tani plotësisht nën ndikimin e p opulizmit Trumpian, fitoi në të vërtetë vende në Dhomë. Politico e përshkroi performancën e demokratëve në konkurset shtetërore si “h umnerë”. Pavarësisht nga dhjetëra miliona dollarë që liberalët shpenzuan për të hedhur poshtë legjislaturat e shtetit në Arizona, Florida, Karolina e Veriut dhe Teksasi, ato organe mbeten fort nën kontrollin e republikanëve. Si rezultat, republikanët kanë një avantazh anësor në rishpërndarjen, gjë që do të ndihmojë partinë të mbajë pushtetin për dekadën e ardhshme.
P opulistët kanë qeverisur k eq pothuajse kudo që janë në pushtet, por lëvizjet e tyre nuk kanë pësuar d isfata kumbuese. Italia ka një qeveri të re të udhëhequr nga teknokrati mbresëlënës Mario Draghi, por ai nuk ka një mandat nga votuesit. Justin Trudeau dhe Emmanuel Macron, dy politikanë anti-p opulistë që dukej se po lulëzonin, të dy kanë marrë g oditje politike. Vlerësimi i miratimit të Trudeau është në 41 për qind dhe niveli i tij i mosmiratimit është në 55 për qind. Sondazhet në Francë tregojnë një garë të ngushtë midis Macron dhe kandidates të e kstremit të djathtë, Marine Le Pen, në zgjedhjet e ardhshme, transmeton lexo.com.al.
Pse e djathta p opuliste është akoma kaq e fortë? Është e rëndësishme që e majta të shqyrtojë seriozisht këtë pyetje. Shumë besojnë se zgjedhja e Trump ishte një z emërim, se ai ishte një njeri i famshëm që gjeti mënyra për të m anipuluar median. Disa nga ato mund të jenë të vërteta, por si ta shpjegojmë këtë fenomen shumë më të madh? Në fakt, forcat që sollën në pah p opulizmin janë të gjëra dhe të thella. Ato përfaqësojnë realitetet e reja të politikës – një rritje e rëndësisë së identitetit kulturor, k undërshtim ndaj imigracionit, s hqetësim me multikulturalizmin dhe liberalizmin social dhe një i nat të thellë klasor ndaj elitave të arsimuara. Merrni parasysh se shumë njerëz në Shtetet e Bashkuara (dhe pjesë të Evropës) duket se janë të vendosur të mos marrin një vaksinë kundër një s ëmundjeje k ërcënuese për jetën, sepse ata thjesht nuk u besojnë elitave mjekësore dhe qeveritare në shoqëritë e tyre!
Cila është mënyra më e mirë për të trajtuar të djathtën p opuliste? Ndoshta mënyra e Presidentit Biden. Shtrini dorën për të punuar me ta, por mos lejoni që t’ju ndalojë të shtyni përpara programe të mëdha që ndihmojnë njerëzit – dhe tregoni se mund të arrini gjëra të mëdha. Shpresoni se veprimet tuaja do të flasin më shumë se fjalët e tyre të zhurmshme. Por forca më e madhe e Biden mund të jetë ajo që ai nuk po bën. Ai nuk po flet për librat e Dr. Seuss-it ose Golden Globes, duke u shmangur shumë episodeve në l uftërat e kulturës. Ai po ndjek një qasje të ngadaltë dhe të moderuar ndaj reformës së imigracionit, duke e ditur se çështja mund të shkaktojë lehtë një reagim të a shpër, transmeton lexo.com.al.
Kur Vox pyeti strategun veteran demokrat James Carville rreth 100 ditëve të para të Biden, ai vërejti se cilësia më e mirë e Biden ishte përsëri diçka që ai nuk kishte bërë – ai nuk u mor me politika “faculty lounge”, që do të thotë formulimin e çështjeve në gjuhë që është e huaj dhe që tjetërson shumë persona. “Pjesë të mëdha të vendit na shohin si një parti urbane, arr ogante dhe shumë gjëra kalojnë përmes këtij filtri. Kjo është një gjë e vërtetë… dhe është e d ëmshme për markën e partisë”. E majta po ngrohet nga fitoret e saj të fundit, nga Shtetet e Bashkuara te Izraeli. Por nëse nuk mëson mësimet e sakta dhe mbikëqyr angazhimin e saj, ai sukses mund të provojë të jetë shumë i përkohshëm./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
