Nga Artur Ajazi

Në fjalorthin e ish-kryeministrit, fjalët “horra dhe lavire bulevardi”, ishin dikur pothuajse më të përdorshmet në debatet me emra të veçantë të ish-opozitës. Nuk kursehej ish-kryeministri të etiketonte dhe ofendonte cilindo që drejtonte gishtin ndaj shkelje të tij ligjore, ndaj abuzimeve dhe skandaleve, (apo dhe pasi e akuzonin për vrasjet makabre të 21 Janarit) që vetëm pas 8 vitesh pasi ka ikur nga pushteti, po bëhen kauza e DASH për të luftuar korrupsionin dhe penguesit e demokracisë në Shqipëri dhe Rajon.Partia Demokratike nuk do të pësojë kurrë ndryshime. Nuk do të ketë kurrë “hapje, riorganizim apo “rikthemelim të saj”. Le ta kërkojë kush të dojë. Atje në skutat e SHQUP-it, do të ketë vetëm hartues skenaresh, luftë ndaj çdo “armiku të partisë”, do të ketë vetëm spastrime dhe gjunjëzime të atyre që duan të “pijnë dy nëna”, por që nuk janë as qengja.

Por kërkuesit e thelbit të problemit që ka sot opozita e masakruar, që po shkon drejt asgjesimit nga Lulzim Basha,pyesin jo më kot “pse në Partinë Demokratike kanë mbetur skorjet e politikës, dështakët, matrapazët, pse në atë parti nuk ecën asgjë përpara por gjithçka shkon në regres” ? Dhe kanë të drejtë. Edhe kuvendi i fundit, që do të mbahet mënd nga të gjithë si “procesi gjyqsor ndaj puçistëve”, nuk solli asgjë. Sallën me “7500 delegatë”, e dominoi Emin Gjana dhe servilët e Lulzimit. Fjalimi Mark Maukut, ndoshta ishte “aksidenti” që nuk e kishte menduar askush se do të sillte përshtjellime në sallë. Ata ishin si çakenjtë, dhe prisnin me padurim përmbylljen e punimeve të kuvendit sipas skenarit të kryetarit.Pas humbjes katastrofale në zgjedhjet e 25 prillit, u krijua mendimi se në PD, nisën të dalin dhe funksionojnë dy klane,njëri i përfaqësuar nga Lulzim Basha dhe mbështetësit e tij, që akuzonin Edi Ramën për “vjedhje të votave” dhe se “po të ishin të lira dhe të ndershme, do ti kishte fituar opozita”. Klani tjetër, është ai që akuzon Lulzim Bashën (pa përmendur termin manipulim zgjedhor) duke akuzuar kryetarin se “nuk arriti të ribashkojë, e frymëzojë sa duhet njerëzit për të votuar dhe për të mbrojtur votën”. Këta të fundit, e kishin dhe përfundimisht e kanë të pamundur të fitojnë betejën me Bashën.

Antibashat, deri sot, e kanë të pamundur të dalin nga një rreth vicioz ku janë futur. Ata e kanë të pamundur hapjen e një debati gjithëpërfshirës brënda partisë tyre, me synimin e ringjalljes së besimit tek baza e saj. Ata kanë dështuar përballë “digës” së fuqishme me që ka ngritur veçanarisht pas kuvendit të fundit Basha dhe horrat e politikës opozitariste. Kuvendi i fundit i Partisë Demokratike nxorri në pah antivlerat e asaj force politike. Ai kuvend u dominua nga skorjet e opozitarizmit, nga “heronjtë” e rremë të tranzicionit të stërgjatur të asaj force politike, nga ata që u kthyen në mercenarë të kryetarit, për një mandat deputeti. Dorën e shtrirë të Edi Ramës pas 25 Prillit, kryetari i Partisë Demokratike e mori si dobësi, duke mos kuptuar asgjë nga stradegjia e njeriut që mendon, vepron dhe qeveris si europianist. Ata kanë mbetur në mendësinë e humbësit, peng i teorisë bajraktariste të ish-kryetarit “trazo, përça, spastro, fito, sundo”.